22 augustus

De dag van vertrek. Voor het eerst, in de 4 weken van huis weg te zijn, hebben we wat woordenwisseling met elkaar. Ik geef het op de spanning voor de terugvlucht. Geen van beiden zijn wij helden in een vliegtuig. Het is wel de snelste manier om te reizen. Even een uur ons eigen ding doen en het is weer goed. 4 weken kunnen we terugkijken op een hele indrukwekkende reis. Veel mensen leren kennen veel kilometers kunnen afleggen, de schitterende natuur in alle verscheidenheid, de bergen, de zee, de stranden, kliffen, uitgestrekte weilanden, van allerlei dieren, en al wat nog meer, kunnen bewonderen. Enkele reisdoelen onderweg kunnen bereiken. Een laatste reisdoel hebben we gepland nog op deze dag van vertrek. Nml een kaars aansteken voor de parochie. Dit hadden we meegekregen en beloofd te gaan doen. Nu hebben we gezocht naar een kaars om aan te steken in de kathedraal. Geen normale kaars te vinden. Een muntgeld kun je wel in een automaat stoppen en als je geluk hebt gaat er een lichtje branden. Dit is niet onze manier van een kaars aansteken. De rituelen hebben we nog gedaan, nml de apostel Jacobus omarmen en de crypte bezocht. Volgens een legende zou het graf van de apostel Jakobus, een van de discipelen van Jezus, zich hier bevinden.
Het was goed 8 uur en de stroom toeristen kwam al op gang. Gelukkig waren we net hier vooruit.
De Botafumeiro is een circa 1,50 m groot, 53 kilo zwaar, wierookvat gemaakt door de goudsmid José Losada in 1851. Hij wordt op hoogtijdagen door het dwarsschip heen en weer gezwaaid aan touwen die onder de viering zijn opgehangen. Het is een beroemde toeristische attractie. WIj hadden het geluk dat we hem hebben zien slingeren tijdens de dienst van 12 uur op 20 augustus. Normaal gesproken zou er alleen op de vrijdagavond in de pelgrimsmis het wierookvat slingeren. WIj hebben het 2 keer nu mogen meemaken. Het is en blijft indrukwekkend om te zien.
Deze morgen was er geen dienst, alleen om 12 uur en dat konden wij niet meer redden. Het klooster naast de kathedraal was dicht. 6 jaar geleden zijn wij hier geweest naar een dienst wat zeker zoveel indruk op ons maakte als de hele kathedraal. Met nog een franse pelgrim Laurent zijn wij nog een kop koffie gaan halen. Zoals wij beloofd hadden, zijn wij nog even langs de nederlandse vrijwilligers gegaan om dag te zeggen. Toen wij terugliepen langs het klooster was de deur open. WIj zijn naar binnen gegaan op de hoop daar nog wat kaarsen te kunnen aansteken. Ook hier geen kaars te vinden. Wel een non die achter een balie zat voor een bezichtiging van een museum van dit klooster. Het is een slotklooster op zich was het dus al uitzonderlijk dat we deze non hier tegen kwamen. Het verhaal hebben wij in ons beste spaans uitgelegd, dat we geld meehadden om kaarsen aan te steken voor de mensen in onze parochie. Met een goed gevoel hebben wij hier het geld achtergelaten voor kaarsen. Zij zal ze aansteken en de mensen uit de parochie en, voor iedereen die het denkt nodig te hebben, dit meenemen in gebed. Gelukkig en met een goed gevoel, het zo afgesloten te hebben, lopen wij Santiago uit, richting de bus die ons naar het vliegveld zal brengen. 11:30 uur. Er gaan veel mensen huiswaarts, niet normaal druk in de bus. Onderweg begint een vrouw, voor in de bus, hard te schreeuwen. De schrik slaat even toe als de bus langs de kant van de weg blijft staan. Er word geroepen of er een dokter in de bus is. Debby loopt naar voren om te kijken of zij iets kan doen. Gelukkig is het niet al te ernstig, van allerlei senarioos gaan er al rond in je hoofd. Even later rijdt de bus verder en waarschijnlijk heeft de man iets verkeerds gegeten de dag ervoor. Hij werd door een medisch team op het vliegveld opgewacht. Dit was weer een extra avontuur nog zo op de valreep. Hoe het afgelopen is weten we niet. De vliegreis verliep vlot.
Op het vliegveld werden we door de familie opgewacht. Erg fijn, leuk om iedereen terug te zien. Bij thuiskomst wachtte Sarah ook nog bij de voordeur.
Wij vonden het erg leuk om de verhalen te kunnen delen op deze manier. Alles is zooooo mooi allemaal onderweg, dat je alleen maar wil delen.
Als mensen naar Spanje gaan, denk je aan de Costa del Sol, of Costa Brava, wij kunnen zeggen dat, na onze mening, dit stuk zovelen malen mooier is.