18 augustus
Door: debbylyanne
Blijf op de hoogte en volg lyanne
18 Augustus 2015 | Spanje, O Pino
Vandaag 18 augustus. Nog 2 dagen en 20 km en we zijn bij ons einddoel (voor nu) van onze reis. Santiago binnen komen op onze 50 ste verjaardag. Altijd gezegd, dat ik dat zou willen. Als het dan ook nog zo gebeurd is het wel heel speciaal.
Als we vandaag de route lopen zie je de kilometerpaaltes steeds dichter bij de 0,0 komen. Dit jaar niet in Finisterre, maar in Santiago. De zon is vandaag weer volop aanwezig. Met de zon ziet de wereld er toch wat vriendelijker uit. Vandaag een speciale dag om op terug te kijken! Toeval bestaat niet zeggen we altijd. Nou, dat blijkt vandaag weer eens. Onderweg zien we steeds meer gedenkstenen en memoires. Mensen die onderweg naar misschien wel een reisdoel Santiago zijn overleden op de Camino. Zo komen we ook een steen tegen van een jonge man. Aan de datum te zien moet hij ook 49 jaar zijn geweest. Misschien ook wel met een idee om met 50 jaar Santiago binnen te lopen. Hij heeft het niet meer mogen meemaken. Het zet je aan het denken dat het leven toch heel kwetsbaar kan zijn. In gedachte loop je verder en bij iedere stap die je even neemt krijg je dit besef. Geniet van de stappen in je leven.
Niet veel later staan we voor een huis met vlaggetjes zoals jullie zien op de foto. Als ik een foto neem, spreekt een man in de tuin ons in het engels aan. We komen met hem in gesprek en vertellen hem de reden van onze weg, n.l. op ons 50ste Santiago binnenkomen. Aan de overkant van de straat wordt een huis van 200 jaar oud gerenoveerd, vertelt hij. Hij wil de eigenaar, die ook engelsman is helpen. Een pelgrim die terug is gekomen om zijn landgenoot te helpen met zijn verbouwing. Van een oude bar, taverne. De eigenaar wil er zijn eigen herberg van maken en als hobby een fotostudio. Hij fotografeert pelgrims die langskomen, een verhaal hebben en dit tenslotte tentoonstellen aan de muur in zijn toekomstige herberg. Enthousiast roept hij naar de jongen die nog druk bezig is om twee pelgrims te fotograferen. Twee dames uit Californie, die de wereld rondtrekken met een hond, waar de camino een deel van is. Hij wil ons graag fotograferen en zijn ¨ruine¨laten zien. Het ziet er prachtig uit, maar wat een hoop werk. Als het klaar is moet het volgens ons een paradijsje zijn. Wij hebben dus even te maken met een fotoshoot op de camino. Dit is toch wel erg bijzonder om mee te maken zo vlak voor we Santiago inlopen. We komen onder het fotograferen aan de praat. Waarom weet ik niet maar mijn missie naar Joegoslavie komt zo ter sprake. Blijkt dat de andere engelsman in dezelfde periode (1992) in Joegoslavie is geweest als dat ik ben geweest. Ook als VN militair.Op dat moment kregen we allebei kippevel en de puzzel viel vandaag zo in elkaar. We hebben zeker nog even nagepraat. Zijn verleden heeft hij kunnen accepteren en hij zegt iedere morgen ¨het belangrijkste in het leven is, dat je s´morgens wakker wordt en daar dankbaar voor mag zijn en alles wat die dag meer is, is extra". Dit is toch erg mooi gezegd en zeker iets om over na te denken en mee te nemen. In gedachte en in gesprek met elkaar zijn we verder gelopen. Als een verjaardagsgeschenk hebben we een foto meegekregen. Maar het grootste kado, was dit moment even op de camino te mogen meemaken.
Iets verder treffen we een iets ouder stel uit Californie. En delen zo ook ons verhaal. Het valt mij op dat mensen zeggen: Thank you for sharing this with me¨. Mensen die naar je liusteren is fijn om mee te delen. Geen verwachtingen hebben van oplossingen en adviezen, gewoon vertellen en luisteren, Dat is ONDERWEG...ZIJN!
Voor vanavond hebben we een superherberg gevonden. Het is een grote herberg, maar het lijkt wel een rustoord. Op de achtergrond een rustgevend muziek door de hele herberg heen. Een watervalletje in de hal, een terras binnenplaats in de zon. Erg belangrijk voor Deb , de Koffieautomaat. We genieten na van deze bijzondere mooie dag.
Vanavond zijn we naar een pelgrimsmis hier in het dorp geweest, en de zegen gekregen (nummer drie). Altijd bijzonder om mee te maken. Zoveel verschillende landen en op dit stuk camino toch wel erg druk bezocht. Nu gaan we ons stapelbed weer maar eens opzoeken. Morgen vroeg weer op. Groetjes vanuit Arca.
Als we vandaag de route lopen zie je de kilometerpaaltes steeds dichter bij de 0,0 komen. Dit jaar niet in Finisterre, maar in Santiago. De zon is vandaag weer volop aanwezig. Met de zon ziet de wereld er toch wat vriendelijker uit. Vandaag een speciale dag om op terug te kijken! Toeval bestaat niet zeggen we altijd. Nou, dat blijkt vandaag weer eens. Onderweg zien we steeds meer gedenkstenen en memoires. Mensen die onderweg naar misschien wel een reisdoel Santiago zijn overleden op de Camino. Zo komen we ook een steen tegen van een jonge man. Aan de datum te zien moet hij ook 49 jaar zijn geweest. Misschien ook wel met een idee om met 50 jaar Santiago binnen te lopen. Hij heeft het niet meer mogen meemaken. Het zet je aan het denken dat het leven toch heel kwetsbaar kan zijn. In gedachte loop je verder en bij iedere stap die je even neemt krijg je dit besef. Geniet van de stappen in je leven.
Niet veel later staan we voor een huis met vlaggetjes zoals jullie zien op de foto. Als ik een foto neem, spreekt een man in de tuin ons in het engels aan. We komen met hem in gesprek en vertellen hem de reden van onze weg, n.l. op ons 50ste Santiago binnenkomen. Aan de overkant van de straat wordt een huis van 200 jaar oud gerenoveerd, vertelt hij. Hij wil de eigenaar, die ook engelsman is helpen. Een pelgrim die terug is gekomen om zijn landgenoot te helpen met zijn verbouwing. Van een oude bar, taverne. De eigenaar wil er zijn eigen herberg van maken en als hobby een fotostudio. Hij fotografeert pelgrims die langskomen, een verhaal hebben en dit tenslotte tentoonstellen aan de muur in zijn toekomstige herberg. Enthousiast roept hij naar de jongen die nog druk bezig is om twee pelgrims te fotograferen. Twee dames uit Californie, die de wereld rondtrekken met een hond, waar de camino een deel van is. Hij wil ons graag fotograferen en zijn ¨ruine¨laten zien. Het ziet er prachtig uit, maar wat een hoop werk. Als het klaar is moet het volgens ons een paradijsje zijn. Wij hebben dus even te maken met een fotoshoot op de camino. Dit is toch wel erg bijzonder om mee te maken zo vlak voor we Santiago inlopen. We komen onder het fotograferen aan de praat. Waarom weet ik niet maar mijn missie naar Joegoslavie komt zo ter sprake. Blijkt dat de andere engelsman in dezelfde periode (1992) in Joegoslavie is geweest als dat ik ben geweest. Ook als VN militair.Op dat moment kregen we allebei kippevel en de puzzel viel vandaag zo in elkaar. We hebben zeker nog even nagepraat. Zijn verleden heeft hij kunnen accepteren en hij zegt iedere morgen ¨het belangrijkste in het leven is, dat je s´morgens wakker wordt en daar dankbaar voor mag zijn en alles wat die dag meer is, is extra". Dit is toch erg mooi gezegd en zeker iets om over na te denken en mee te nemen. In gedachte en in gesprek met elkaar zijn we verder gelopen. Als een verjaardagsgeschenk hebben we een foto meegekregen. Maar het grootste kado, was dit moment even op de camino te mogen meemaken.
Iets verder treffen we een iets ouder stel uit Californie. En delen zo ook ons verhaal. Het valt mij op dat mensen zeggen: Thank you for sharing this with me¨. Mensen die naar je liusteren is fijn om mee te delen. Geen verwachtingen hebben van oplossingen en adviezen, gewoon vertellen en luisteren, Dat is ONDERWEG...ZIJN!
Voor vanavond hebben we een superherberg gevonden. Het is een grote herberg, maar het lijkt wel een rustoord. Op de achtergrond een rustgevend muziek door de hele herberg heen. Een watervalletje in de hal, een terras binnenplaats in de zon. Erg belangrijk voor Deb , de Koffieautomaat. We genieten na van deze bijzondere mooie dag.
Vanavond zijn we naar een pelgrimsmis hier in het dorp geweest, en de zegen gekregen (nummer drie). Altijd bijzonder om mee te maken. Zoveel verschillende landen en op dit stuk camino toch wel erg druk bezocht. Nu gaan we ons stapelbed weer maar eens opzoeken. Morgen vroeg weer op. Groetjes vanuit Arca.
-
18 Augustus 2015 - 23:31
Erik:
Lyanne en Debby,
(nu een keer in de andere volgorde) wat een fantastische dag. mooi om te lezen dat jullie nu de tijd hebben (en de tijd nemen) om niet alleen maar onderweg te zijn maar er vooral ook van te genieten.
Dikke kus voor jullie allebei en natuurlijk een virtuele knuffel -
19 Augustus 2015 - 07:34
Paschalle:
Hoi Debby en Lyanne,
Wat een prachtig verhaal weer om te lezen. Geniet nog even bewust van de laatste paar dagen. En daarna hebben jullie er weer een hele grote schat aan herinneringen bij. Heel veel plezier samen. -
19 Augustus 2015 - 11:56
Sjaak Mostert:
Hallo Lyanne en Debby,
Ik heb genoten van jullie verhaaltjes en jullie avonturen die jullie beleefd hebben onderweg naar jullie einddoel. Ook de foto,s gaven een mooie impressie van jullie belevenissen. Nu opweg naar jullie einddoel die jullie hopen te bereiken op jullie 50 - ste verjaardag. Nog
1 dag te gaan geniet van die laatste dag. Groeten uit Den Helder. Sjaak M. -
19 Augustus 2015 - 18:21
Richard En Jenny:
Lieve Debby en Lyanne
Wat een prachtige en ontroerende ontmoetingen hebben jullie gehad.
Het lijkt ons moeilijk om straks het gewone leven weer in te stappen.
Maar jullie zullen vast ook blij zijn om weer bij de familie te zijn.
Nog even te gaan, morgen is het een hele bijzondere dag voor jullie.
Lieve groeten, Richard en Jenny -
19 Augustus 2015 - 21:16
Nynke:
Dag meiden, wat fijn dat wij deelgenoot mogen zijn van jullie reis en de bijzondere ontmoetingen die jullie hebben onderweg, dank jullie wel daarvoor.
Ik wens jullie een goede oudejaarsavond toe, geniet er van morgen! -
20 Augustus 2015 - 00:03
Ellen:
Lieve dames, ik zal vast voor jullie zingen: er zijn er twee jarig hoera hoera, dat kun je wel zien dat zijn jullie dus. Van harte gefeliciteerd met het zien van SARAH. Fantastisch dat jullie daar zijn, waar jullie dit heugelijke nieuws willen vieren, maar de rest komt straks thuis wel!!!!!!! Nu de fles ontkurken en even doorzakken vannacht. Heel veel plezier nog en lekker genieten van deze mooie dag.
WELKOM BIJ DE CLUB VAN 50 JARIGEN. Dikke kus en groeten van mij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
