16 augustus van Merlan naar Melide

Vanochtend al vroeg vertrokken. Ons reisdoel van vandaag is het plaatsje Melide.
In Melide komen de noordelijke routes (Camino Norte en Camino Primitivo via Oviedo en Lugo en de Camino Frances via Burgos en Leon samen). De hele morgen is de route weer prachtig. Galicië blijft adembenemend. rond 12.30 uur zijn we al in Melide.
De stenen paal geeft nog 51 km aan naar Santiago de Compostella. We hebben dus alle tijd.
We verblijven in een wel hele grote herberg (met 130 bedden) waarschijnlijk zal het lastig zijn om hier ook maar een klein beetje privacy te hebben. Na "ingecheckt" te hebben bezoeken we het plaatsje. Het is niet supergroot maar ook geen gehucht. In een cafeetje hebben we even de mogelijkheid om online te komen.
In Melide is het een drukte van belang er is feest. Een processie trekt aan ons voorbij. We hebben geen idee ter ere van wie. Omdat het een drukte van belang is letten we er ook niet erg op.

Even een stukje van mijn (Debby’s) kant:
het is een dubbel gevoel zo vlak voor Santiago. Je weet dat je er bijna bent, je hebt van sommige mensen die je onderweg bent tegengekomen of hebt leren kennen, waar je verhalen mee hebt gedeeld al afscheid genomen. Dit alles terwijl je weet dat je nog zeker drie dagen moet lopen voordat we er zijn. We willen op de 20e aankomen. De komende dagen zullen relatief korte stukjes zijn. Nadeel hierbij is, dat je dan al heel vroeg aankomt bij de herberg. Vandaag was dat ook het geval. We hebben een herberg met een dikke 130 plaatsen. Ik sprak net met een Italiaanse pelgrim (Luca), die we hebben leren kennen en vertelde hem dat we nu al weer terug verlangen naar de Camino Primitivo.
Veel nieuwe mensen hier. We voelen ons even vreemd. Gelukkig komen we ook nog een paar bekenden tegen, zoals een meisje uit IJsland. Samen met hen gaan we zo “Pulpa” eten.
Melide staat bekend om dit gerecht van inktvis (zie foto’s). Dus dat gaan we straks maar even proberen.
Het regent hier iets, de zon wil nog niet echt gaan schijnen. Dat past misschien wel bij onze stemming. Lyanne ligt even op bed en ik zit in een soort huiskamer even lekker muziek te luisteren.
Hoop dat ik vannacht een goede nachtrust krijg. Afgelopen nacht heb ik weinig geslapen. Ik sliep op de grond omdat er nog maar één bed voor ons allebei beschikbaar was. Gisteren hebben we ook een lange wandeldag gehad. De natuur blijft heel erg mooi. Na dagen in de mist (hoort toch ook bij Galicie ) te hebben gelopen verlangen we nu ook wel naar een beetje zon. De vooruitzichten zijn goed maar je weet het hier nooit. Elk weertype heeft ook wel weer iets. Ook in de regen zul je denken, als je maar eenmaal aan het lopen bent, de schoenen zijn drijfnat, je poncho om je heen zo bouw je wel je eigen “huisje”om je heen. We hebben er onderweg ook veel om gelachen, toiletteren ging als vrouw zijnde veel beter op die manier HaHa. Dus “elk nadeel heb zijn voordeel”. Je loopt voorzichtig op de paden, je loopt over modder, gras, stenen, gladde leisteen over boomwortels etc etc. Dus voortdurend uitkijken geblazen. ’s Avonds als je dan een lekkere douche kan nemen en droge kleding kunt aandoen. Geeft dit een voldaan gevoel. Enige nadeel is dat je ’s ochtends weer je natte schoenen aan moet. Mijn tand is gelukkig weer helemaal in orde. Als ik terugkijk hoe alles is verlopen: Je gaat daar naar de tandarts met als tweede probleem de taal. Zij kon alleen Spaans. Ik blijven zeggen “don’t remove the tooth” en je raad het al, zij er mee aan het werk, ik voelen met mijn tong en “Oh mijn god” een gapend gat. Ik zou niet fatsoenlijk meer kunnen lachen tijdens de rest van de Camino. Gelukkig kwam het allemaal dik in orde. Ze heeft een nieuwe, betere tand gemaakt en deze geplaatst. Het zag er zelfs beter uit als voor die tijd. Debby kon toch weer lachen. Alle pelgrims leefden wel met me mee de meesten vroegen hoe het met me ging en zeiden dan “mooi hoor”als ze het eindresultaat bewonderden. Aan het eind van de middag zijn we bij een barretje beland. Even wat eten, koffie erbij. We kwamen aan de praat met een stel Fransen (zo goed en kwaad als dat ging) erg leuk. Wij weer verder de stad in komt er in één keer een auto naast ons rijden. De eigenaar van de bar. In alle drukte waren we totaal vergeten af te rekenen. Dat krijg je van al dat geklets. We schaamden ons kapot. Lyanne heeft meteen op de straat afgerekend. We hadden net een mooie bloem geplukt die hebben we als goedmakertje meegegeven mee gegeven aan de eigenaar van de bar.
Morgen gaan we richting Aroza. Hier komen ook de wandelaars van de camino Norte nog op de route dus het wordt nog drukker. Misschien dat we ook hier weer bekenden tegenkomen. We zien wel, is ook niet belangrijk. We weten (qua planning ) nog niet hoe we het verder gaan doen. Voorlopig maar even per dag bekijken. Dus om in Lyanne’s woorden te blijven: “Follow the yellow arrow”. Zo nu is het tijd om inktvis te gaan eten.
groeten uit Melide